Που γεννηθήκατε;

Γεννήθηκα σε ένα ορεινό χωριό του νομού Σερρών, το Ροδολίβος. Είμαι το πρώτο παιδί της οικογένειάς μου και έχω και μια αδελφή τέσσερα χρόνια μικρότερη. Το χωριό μου όπως το λέει και το όνομά του είναι γεμάτο από ρόδα (τριαντάφυλλα), που την Άνοιξη σκορπίζουν ένα μεθυστικό άρωμα στις γειτονιές. Αυτό το άρωμα με ακολουθεί παντού και μάταια το αναζητώ την Άνοιξη στην πόλη.

Ποιό ήταν το αγαπημένο σας μάθημα στο σχολείο;

Νομίζω η γεωγραφία και η ιστορία. Με το πρώτο ταξίδευα εκεί που δεν μπορούσα και δεν μπόρεσα ποτέ να πάω και με το δεύτερο μπορούσα να εξηγήσω τον κόσμο.

Ποιός ήταν ο αγαπημένος σας δάσκαλος/α στο δημοτικό;

Τελικά ήταν ο κύριος Παναγιώτης . Δάσκαλος παλιάς κοπής, αυστηρός, σκληρός μερικές φορές και λάτρης της πειθαρχίας. Όταν όμως μας διάβαζε λογοτεχνικά βιβλία την τελευταία ώρα των μαθημάτων, η φωνή του μαλάκωνε σαν να γινόταν άλλος . Τον ακούω ακόμη να μας διαβάζει τα «Ψηλά βουνά» του Παπαντωνίου, τα «Μυστικά του Βάλτου» της Πηνελόπης Δέλτα και άλλα κλασικά. Νομίζω ότι με μύησε στη φιλαναγνωσία και θα τον ευγνωμονώ πάντα γι΄αυτό.

Ποιός ήταν ο αγαπημένος σας καθηγητής στο Γυμνάσιο ή στο Λύκειο;

Η κυρία Ευτυχία η θεολόγος μας. Αν και η ίδια ήταν αυτό που λέμε «νύφη του Χριστού» και ζούσε σε μοναστήρι της περιοχής, ήταν αδογμάτιστη και ανοιχτή σε όλες τις αντιρρήσεις και τις αμφισβητήσεις του δόγματος. Διέθετε μια ήρεμη φωνή και κέρδιζε τους πάντες η απλότητα και η καλοσύνη της. ‘Επισης, ήταν και καταπληκτική ρητόρισσα. Κατάφερνε ένα μάθημα όπως τα θρησκευτικά, συνήθως βαρετό, να το μετατρέπει σε αφορμή στοχασμού και διαλόγου.

Ποιό ήταν το πρώτο βιβλίο που διαβάσατε;

«Η καλύβα του μπαρμπά – Θωμά» . Μου το δώρισε μια θεία μου στα γενέθλιά μου.

Το αγαπημένο σας βιβλίο;

«Μεγάλη Χίμαιρα» του Καραγάτση

Το αγαπημένο σας ποίημα;

«Τα δεκατέσσερα παιδιά» του Νικηφόρου Βρεττάκου.

Σπουδάσατε ιστορία και παιδαγωγική . Πόσο σας βοήθησε αυτό στο να γράψετε ρητορικά παραμύθια;

Η γνώση της ιστορίας και της μελέτης των πηγών με βοήθησε να μπορώ να έχω πρόσβαση σε αρχειακό υλικό και να μελετώ την ιστορία της ρητορικής με την οποία ασχολούμαι τα τελευταία χρόνια. Απ΄την άλλη, οι σπουδές μου στην παιδαγωγική με βοήθησαν να έρθω σε επαφή με τη μελέτη του παραμυθιού ως ξεχωριστό γραμματειακό είδος, με τη δομή του και τον τρόπο σύνθεσής τους.

Ποια ήταν η πιο ευτυχισμένη μέρα της ζωής σας;

Η μέρα που αντίκρυσα τα μάτια της κόρης μου. Ακολούθησε και μια ακόμη ευτυχισμένη μέρα , όταν γεννήθηκε η δεύτερη κόρη μου.

Ποιά ήταν η πιο δυστυχισμένη μέρα της ζωής σας;

Όταν έχασα τον πατέρα μου.

Γιατί παραμύθι και όχι μυθιστόρημα , διήγημα ή ποίημα;

Στα μονοπάτια των παραμυθιών περπάτησα από πολύ μικρή ηλικία. Είχα δύο παππούδες φοβερούς παραμυθάδες . Αλλά και άλλους άνθρωπους της οικογένειάς μου, ακόμη και σήμερα, θα τους χαρακτήριζα φοβερούς αφηγητές. Όλες οι ιστορίες που άκουγα από μικρή με βοήθησαν χωρίς να το καταλάβω να αποφασίσω να πω και εγώ τις δικές μου ιστορίες. Διάλεξα το παραμύθι για αρχή . Στο συρτάρι μου έχω προσχέδια διηγημάτων τα οποία τα κρατάω για το μέλλον.

Πώς ξεκινάτε να γράφετε ένα παραμύθι;

Δεν έχω συγκεκριμένο χρόνο και χώρο που γράφω. Αυτό γίνεται παντού. Απεχθάνομαι τις συνθήκες μόνωσης που λένε πολλοί ότι έτσι δημιουργούν καλύτερα και συνομιλούν με τον εαυτό τους. Γράφω μεταξύ κουζίνας και σαλονιού. Ποτέ στο γραφείο μου. Αρχικά, διαβάζω , υπογραμμίζω, γράφω μικρά χαρτάκια. Μόλις βρω τον τίτλο τον γράφω στην ετικέτα ενός τετραδίου. Το πρώτο βήμα είναι να φτιάξω τη δομή. Τα υπόλοιπα έρχονται από μόνα τους. Επίσης, συνηθίζω να ανακοινώνω το περιεχόμενο του παραμυθιού και τον τίτλο του σε δικούς μου ανθρώπους . Αυτό είναι ένα είδος αυτοδέσμευσης ή ανάληψη ευθύνης απέναντι πρώτα απ΄όλα στον εαυτό μου . Δεν έχω ποτέ την υπομονή να κρύψω κάτι από τους δικούς μου ανθρώπους. Θέλω να μοιράζομαι τις σκέψεις μου. Εισπράττω συχνά και φοβερές ιδέες απ΄αυτούς.

Ποιός είναι ο αγαπημένος σας ρήτορας;

Αναμφισβήτητα ο Δημοσθένης. Πιστεύω ότι υπήρξε ο κορυφαίος, παρά το αμφιλεγόμενο του χαρακτήρα του και το άσχημο τέλος της ζωής του. Οι λόγοι του Δημοσθένη έχουν κάτι ανεπανάληπτο . Την υπόκριση. Ο Δημοσθένης ήταν φοβερός ηθοποιός στο βήμα. Και το στοιχείο αυτό το τόνισα ιδιαίτερα στο πρώτο μου ρητορικό παραμύθι δίνοντας «χώρο» στον ηθοποιό Σάτυρο, που πράγματι υπήρξε, όπως αναφέρει ο Πλούταρχος, ο προγυμναστής του Δημοσθένη.

Φοβάστε την κακή κριτική;

Την κακή κριτική δεν την φοβάμαι. Ίσα, ίσα μπορώ να πω ότι την αναζητώ, γιατί πιστεύω ότι θα με κάνει καλύτερη. Δυστυχώς ή ευτυχώς δεν μπορούμε να αρέσουμε σε όλους. Μετά τα σαράντα νομίζω ότι απελευθερώθηκα και ελάχιστα σκέφτομαι το τί θα πουν οι άλλοι. Γνωρίζω ότι η συγγραφή είναι μια μορφή έκθεσης του εαυτού σου στους άλλους . Το τελευταίο δεν με απασχολεί . Γράφω πρώτα για μένα. Αν αυτό που γράφω αρέσει και σε άλλους , τότε μιλάμε για ευτυχή συγκυρία.

Ποιό είναι το επόμενο παραμύθι που γράφετε;

Άφησα για λίγο το Δημοσθένη και έπιασα έναν άλλο σημαντικό και σπουδαίο ρήτορα. Σε ένα κίτρινο τετράδιο έχω γράψει τον τίτλο. Εύχομαι να καταφέρω να το ολοκληρώσω σύντομα.